Więzy rodzinne i lojalność odzwierciedleniem życia wilka Zwierzę, jakim jest wilk, obecne było (i dalej jest) w wielu kulturach na całym świecie na przestrzeni setek, jak nie tysięcy lat. Natrafić można na wiele przesłań i mitów, mówiących o tym, że wilk jest symbolem wojownika. Z tego względu utożsamiany jest z wielką mocą i umiejętnościami przetrwania w najcięższych warunkach. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej uważają, że wilk został zesłany na Ziemię przez Wielkiego Ducha, by poprowadził człowieka przez życie i pomógł mu wybrać właściwą drogę. Jest dla nich czymś więcej niż dzikim zwierzęciem. Uważają, że wilk jako pierwsza istota doświadczyła śmierci, przez co stanowi totem dla życia pozagrobowego. Łączy w sobie także cechy siły i mądrości, będąc dla ludzkości duchowym przewodnikiem. Indiańskie plemiona są podobne do wilczych watach, w których poszczególne jednostki dbają o dobro ogółu i nawet najsłabszy osobnik może znaleźć miejsce wśród stada. W świecie przyrody uznawane są za wyjątkowo troskliwych rodziców, a nad szczeniętami czuwają wszyscy członkowie stada, co pokazuje jak mocne, łączą ich więzi rodzinne. Widać w tym działaniu takie cechy jak lojalność i wytrwałość. Wystarczy wspomnieć o tym, że wilki łączą się w pary na całe życie, a polowań dokonują całą watahą, zawsze stanowiąc jedność. Warto przeczytać: Znaczenie tatuażu niedźwiedzia. Wilk jako symbol wielkiego i niezwyciężonego wojownika Naród mongolski widział w wilku symbol szczęścia i dobrobytu. Z lekcji historii każdy powinien kojarzyć taką personę, jaką był Czyngis-Chan. W swoich czasach stworzył on ogromne imperium i prawie udało mu się zawładnąć całym Światem. Opisywany był jako wspaniały dowódca i doświadczony wojownik, który nigdy nie okazywał strachu. Według mongolskich legend był on potomkiem wilków, który zjednoczył zwaśnione ze sobą plemiona pod jednym sztandarem. Widać tutaj analogie do mitycznych założycieli Rzymu, jakimi byli Romulus i Remus, którzy również zostali wychowani przez wilczycę, dzięki czemu wyrośli na silnych i niezwyciężonych herosów. Znanych jest wiele historii, w których wilki wychowują ludzkie dzieci jako swoje szczenięta. W ich działaniu można dostrzec dużą wrażliwość i współczucie, które teoretycznie przeczy prawom natury. Wilk obrońcą ludzkiej duszy Wilka można postrzegać jako obrońcę. W takim charakterze występuje w niektórych japońskich mitach, gdzie wzywany był do ochrony ludzi przed cierpieniem. Natomiast na terenach Syberii funkcjonuje tradycja, w jakiej wilk jest obrońcą niewinności dzieci, odnosi się to głównie do porodu, a konkretnie do tego, żeby był zdrowy i niczym zagrożony. Chronił on także ludzkie tajemnice. Zdradzenie wilkowi sekretu równoznaczne było z pozbyciem się ciężaru z nim związanego, w przeciwieństwie do człowieka zatrzymywał go dla siebie do końca swoich dni. W starożytnym Egipcie Anubis, czyli bóg śmierci przedstawiany był z głową wilka lub szakala, a jego zadaniem było chronienie dusz ludzi, którzy trafili do zaświatów. Zapewniał bezpieczne przejście przez królestwo umarłych i był tamtejszym strażnikiem. Podobne znaczenie wilk miał dla kultur mezoamerykańskich (Meksyk), które często w trakcie obrzędu pogrzebowego zakopywały to zwierzę wraz ze zmarłym, aby towarzyszył mu w drodze do krainy przodków. Warto przeczytać: Historia japońskiej sztuki tatuażu z Yakuzą w tle. Samotny wilk kowalem swojego losu Określenie samotnego wilka powinno być wszystkim doskonale znane. Symbolizuje on własną ścieżkę i trzymanie się od głównego nurtu, czegoś, za czym wszyscy inni nieustannie gonią. Samotny wilk stawia na niezależność, wolność i bycie w pełni samodzielnym. Gdy popełnia błędy, wyciąga z nich nauczkę i nie chce pozwolić na to, aby ktoś przeżył jego życie za niego. Często przedstawia się go wyjącego do księżyca, gdyż tylko on jest dla niego towarzyszem w tułaczce po świecie. Dopatrzyć można się w tym jego połączenia z nocą, zwłaszcza że dzięki swojemu bardzo dobremu wzrokowi ciemność im w niczym nie przeszkadza. Obecność wilka w sferze militarnej Wilk ze względu na swoje wyjątkowe umiejętności do polowania i działania w grupie stał się symbolem wielu formacji wojskowych. Żołnierze identyfikują się w ten sposób z jego zabójczą precyzją i zgraniem zespołowym. Ich jednostka militarna staje się odpowiednikiem wilczej watahy. W polskim patriotyzmie jest on również obecny i widać to najwyraźniej w połączeniu z historią Żołnierzy Wyklętych. Szczególnie znamienne są tu słowa Zbigniewa Herberta, które brzmiały tak: „Ponieważ żyli prawem wilka, historia o nich głucho milczy”. Osoby, którym nieznany jest ten temat, powinny się moim zdaniem nim zainteresować. Złe oblicze groźnego wilka Jednak nie wszędzie te istoty były postrzegane w pozytywnym świetle. Nie ma w tym absolutnie nic dziwnego, bowiem wilki zostały wprost stworzone do polowania, a to wiąże się z ofiarami, którymi nierzadko padali również ludzie. Przez ten fakt w większości miejsc na świecie otrzymały one złą reputację. Zwłaszcza w religii chrześcijańskiej widać to wyraźnie, gdyż wilk uchodzi za posłańca diabła, a nawet jego wcielenie na Ziemi. Praktycznie od zawsze kojarzony był z mocami zła i używany do wywoływania poczucia strachu w człowieku. Dodatkowo jest alegorią dwóch grzechów głównych, jakimi są chciwość i nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu. Podobny pogląd w dawnych czasach miały ludy nordyckie oraz germańskie. W ich wierzeniach wielki i potężny wilk o imieniu Fenir został uwięziony przez bogów w obawie przed jego ogromną siłą. Utożsamiany był z chaosem i powszechnie rozumianym złem. Niektórzy wikingowie zwani berserkami, potrafili wpadać w nieokiełznany szał bojowy, który wzbudzał strach w ich przeciwnikach. Uważano, że wstępuje w nich duch wilka lub niedźwiedzia i właśnie w skórach tych zwierząt ruszali do walki. Wierzyli, że żaden człowiek nie jest w stanie stawić im czoła. W mitologii mezopotamskiej bogini wojny i miłości (trzeba przyznać, że to wyjątkowe połączenie) Isztar skazała swojego byłego kochanka na wieczne potępienie, zamieniając go w wilka i zmuszając go tym samym do polowania na zwierzęta, które poprzysięgał bronić. W wielu kulturach istnieje mit o zamianie człowieka w wilka, nie bez powodu w dzisiejszej popkulturze bardzo popularna jest postać wilkołaka. Podsumowanie znaczenia tatuażu wilka Podsumowując, wilk łączy w sobie dwie strony medalu, dobro i zło. Porównanie do antycznej chińskiej filozofii Yin i Yang nasuwa się samo. W jej myśl dwie pierwotne i przeciwne sobie siły uzupełniają się nawzajem, stanowiąc idealne połączenie. Podobnie myślą amerykańscy Indianie, którzy wierzą w to, że każdy człowiek jest domem dla dwóch wilków, dobrego i złego, między którymi stale toczy się walka. To od nas zależy, którego wilka będziemy karmić i który z nich ostatecznie zdominuje tego drugiego. O autorze macur14 Tatuaże to moja pasja, którą pielęgnuję każdego dnia. W tym temacie siedzę już od paru dobrych lat i ciągle czuję głód zdobywania nowej wiedzy, którą później z chęcią dzielę się z innymi. Najlepszym przykładem będzie tutaj niniejszy blog, którego mam przyjemność prowadzić i forum, którego jestem moderatorem. W licznych postach i komentarzach na Dziarowni służę pomocą i odpowiadam na pytania związane ze sztuką tatuażu. Na co dzień natomiast jestem copywritterem, a w swoich tekstach poruszam rozmaite tematy. Stale rozwijam się pod tym kątem, zaliczając kolejne szkolenia, aby warsztat moich umiejętności mógł się poszerzać. Jeśli podoba ci się sposób, w jaki piszę, odezwij się do mnie, to nawiążemy współpracę. Współpraca: [email protected]