25 lipca 2022, 16:45 Alert Polska nie obawia się zatrzymania dostaw gazu z Rosji do Niemiec nawet jeśli wyschnie rewers Gazociągu Moskwa. Fot. MKiŚ – Z kierunku zachodniego w połączeniach, które mamy, w lipcu i sierpniu dociera mniej więcej dniowe zapotrzebowanie. Biorąc pod uwagę, że magazyny gazu mamy pełne, a Baltic Pipe będzie gotowy jesienią, zamknięcie kierunku zachodniego nie wpłynie absolutnie na bezpieczeństwo gazowe Polski – zapewniła minister klimatu i środowiska Anna Moskwa na konferencji prasowej w odpowiedzi na pytanie Gazociąg Jamalski służy między innymi do dostaw rewersowych z rynku niemieckiego. Przepustowość w tym kierunku to 4,5 mld m sześc. rocznie. Polacy wielokrotnie w historii importowali tamtędy gaz z giełdy niemieckiej, który pochodził częściowo z dostaw rosyjskich. Rosjanie objęli właściciela polskiego odcinka Jamału kontrsankcjami po ataku na Ukrainę. Niemcy obawiają się całkowitego zatrzymania dostaw rosyjskich. Wojciech Jakóbik/Michał Perzyński Jakóbik: Polska powinna Niemcom z gazem pomagać i wymagać

80 lat temu, 22 lipca 1942 r., Niemcy rozpoczęli największą akcję wysiedlenia ludności żydowskiej z getta w Warszawie. Żydzi trafiali na bocznicę kolejową, tzw. Umschlagplatz, przy ul Stawki. Towarowymi wagonami przewożono ich do niemieckiego obozu zagłady Treblinka II. Większość z 254 tys. tam deportowanych z rozporządzeniem niemieckich władz okupacyjnych Rada Żydowska (Judenrat) jesienią 1939 r. dokonała spisu ludności żydowskiej w Warszawie. 28 października 1939 r. stolicę okupowanej Polski zamieszkiwało ponad 359 tys. Żydów. Dwa dni później reichsführer SS Heinrich Himmler wydał zarządzenie o deportacji ludności polskiej i żydowskiej z polskich ziem włączonych do Rzeszy do Generalnego Gubernatorstwa (GG). W ciągu roku do Warszawy przyjechało ok. 90 tys. Żydów z terenów dawnych województw przyłączonych do Niemiec (Wielkopolska, Górny Śląsk). Od grudnia 1939 r. na terenie Generalnego Gubernatorstwa Żydzi powyżej 12. roku życia byli zobowiązani do noszenia na prawym ramieniu białej opaski z gwiazdą Dawida. 1 kwietnia 1940 r. Judenrat został zmuszony przez władze niemieckie do rozpoczęcia budowy murów wokół „obszarów zagrożonych epidemią”. Do czerwca teren przyszłego getta został otoczony trzymetrowym ceglanym murem, na którym położono drut kolczasty. 2 października 1940 r. Niemcy utworzyli getto dla ludności żydowskiej w Warszawie, a w ciągu kilku następnych tygodni całkowicie odizolowano ich od pozostałej części Warszawy. Kilka bram było strzeżonych przez uzbrojonych funkcjonariuszy niemieckiej Schutzpolizei (policji ochronnej). Początkowo za opuszczenie getta bez specjalnej przepustki groził areszt lub obóz pracy. Później karano już śmiercią. "Uczucie zamknięcia w więzieniu wzmaga się przez to, że co chwila przechodzień napotyka mur lub druty kolczaste. W ten sposób władze chciały izolować nosicieli niebezpiecznych zarazków. Ludzie nazywający się doktorami medycyny uzasadnili taką tezę. Nauka już dawno zlikwidowała średniowieczne kwarantanny nie tylko jako okrutne, ale jako bezcelowe. Bezcelowe? Przecież chodzi nie o zlikwidowanie epidemii, lecz o zlikwidowanie Żydów. Dlatego też są bardzo celowe. Mury posiadają parę wylotów. U wylotów stoi straż, w miejscowej gwarze wacha. Składa się z kilku uzbrojonych Niemców, z pogardą patrzących na tłum, z polskich policjantów i usłużnych policjantów żydowskich, którzy gdy nie dość sprawnie się zachowują, dostają po twarzy" - wspominał lekarz i bakteriolog Ludwik Hirszfeld (1884-1954) w "Historii jednego życia". Wiosną 1941 r. liczbę uwięzionych w getcie w Warszawie szacowano na 460 tys. osób. Było to największe skupisko ludności żydowskiej na ziemiach polskich (getta uruchomiono łącznie w blisko 400 miastach i miejscowościach dawnej Rzeczypospolitej, a po ataku na ZSRS - także w Białymstoku, we Lwowie, w Wilnie, Stanisławowie, Drohobyczu, Równem oraz innych miastach dawnych wschodnich województw II RP). Ludność getta dziesiątkowały też choroby. Około 30 proc. głodowało. Niemcy zorganizowali także pierwsze zakłady przemysłowe, zwane "szopami", pracujące na potrzeby niemieckich odbiorców. Zajmowały się produkcją i naprawą umundurowania oraz obuwia dla Wehrmachtu i SS. Szacuje się, że zatrudnienie w nich znalazło ok. 27 tys. więźniów getta. 10 listopada 1941 r. weszło w życie rozporządzenie gubernatora dystryktu warszawskiego GG Ludwiga Fischera o karze śmierci za samowolne opuszczenie getta i za pomoc udzielaną przez Polaków ludności żydowskiej. Niemcy w tym czasie uruchamiali już obozy zagłady: Bełżec (marzec 1942), Sobibór (maj 1942) i Treblinka II (lipiec 1942). "Bełżec, Treblinka II i Sobibór są nazywane obozami lub ośrodkami zagłady, ponieważ śmierć znacznej części deportowanej tam ludności żydowskiej następowała bezpośrednio po opuszczeniu wagonów kolejowych" - wyjaśnia historyk IPN i kierowniczka Działu Naukowo-Badawczego Muzeum Getta Warszawskiego dr Martyna Grądzka-Rejak. 20 stycznia 1942 r. w willi nad jeziorem Grosser Wannsee koło Berlina odbyła się tajna narada wysokich rangą urzędników III Rzeszy, władz GG i dowódców SS. Szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), SS-Obergruppenführer oraz protektor Czech i Moraw, Reinhard Heydrich, stał się czołowym pomysłodawcą i organizatorem "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej" (niem. Endlösung der Judenfrage), jak eufemistycznie Niemcy określali zbrodniczy plan deportacji i likwidacji ludności żydowskiej. W marcu do obozu zagłady w Bełżcu deportowano więźniów getta w Lublinie i we Lwowie. Kilka tygodni później Niemcy rozpoczęli wysiedlenia z getta w Krakowie, Tarnowie i wielu innych miast GG. Po śmierci Heydricha (na skutek ran odniesionych w zamachu przeprowadzonym 27 maja 1942 r. w Pradze przez wyszkolonych w Wielkiej Brytanii czeskich i słowackich dywersantów) kluczowymi postaciami realizującymi plan deportacji i zagłady Żydów w Generalnym Gubernatorstwie byli SS-Obergruppenführer (generał broni) Odilo Globocnik i SS-Sturmbannführer (major) Hermann Höfle z dystryktu lubelskiego. Na cześć Heydricha planowaną akcję nazwano imieniem "Reinhard". 22 lipca 1942 r. na ulicach getta warszawskiego zawieszono plakaty z obowieszczeniem informującym o decyzji władz niemieckich, dotyczącej przesiedlenia na Wschód wszystkich Żydów zamieszkałych w Warszawie z wyjątkiem pracowników Rady Żydowskiej, funkcjonariuszy Żydowskiej Służby Porządkowej i personalu szpitali. Każdy z deportowanych mógł zabrać z sobą do 15 kg bagażu i zapas żywności na trzy dni. Zatrzymanych zgromadzono na tzw. Umschlagplatz - bocznicy kolejowej przedwojennych składów Miejskich Zakładów Zaopatrywania Warszawy przy ul. Stawki 4, blisko Dworca Gdańskiego. Nadzorowali ich uzbrojeni w broń maszynową Niemcy z oddziałów SS oraz funkcjonariusze Schutzpolizei. "W przeprowadzeniu wywózek latem 1942 ważną i negatywną rolę odegrała Żydowska Służba Porządkowa pod operacyjnym dowództwem Jakuba Lejkina, która jako bezpośredni wykonawca niemieckich poleceń stała się obiektem powszechnej nienawiści w getcie. Ostatecznie większość żydowskich policjantów podzieliła los pozostałych mieszkańców getta" - czytamy na stronie Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. „Szpital na Stawkach, obecnie miejsce przeładunkowe, w którym umieszczano ludzi schwytanych na ulicy, przedstawiał obraz, wobec którego niczym jest piekło dantejskie. Dostęp zamykał kordon Służby Porządkowej. Przed gmachem tłumy zrozpaczonych ludzi wywołujących nazwiska swych bliskich, w oknach zrozpaczone i oszalałe ze strachu tłumy porwanych. Już w obrębie kordonu leżą tłumy oberwańców, dla których nie było miejsca. W samym gmachu na podłodze, na klatkach schodowych, na korytarzach leżą stłoczone masy ludzi" - dowiadujemy się z "Historii jednego życia" Hirszfelda. Kobiety w ciąży, chorych i osoby w podeszłym wieku esesmani mordowali jeszcze na terenie getta. "Po około 20 miesiącach uwięzienia ludności żydowskiej w gettcie, 22 lipca 1942 r., Niemcy przeszli do kolejnej fazy: fizycznej eksterminacji" - tłumaczy dr Grądzka-Rejak. Tego dnia 6205 Żydów z Warszawy trafiło do miejsc zagłady. Według dokumentów Generaldirektion der Ostbahn (niemieckich kolei na wschodzie) pociągi towarowe z deportowanymi kursowały z Warszawy przez Tłuszcz i Małkinię - do Treblinki. Żydów z getta wywożono krytymi, dwuosiowymi wagonami towarowymi, które zwykle służyły do przewozu bydła (tzw. wagony bydlęce). W każdym na powierzchni nieprzekraczającej 30 m² stłoczono po 100 osób. We wnętrzu brakowało powietrza, okienka były zakratowane. Podróż w nieludzkich warunkach trwała ok. 4 godzin. Nie wszystkim było dane ją przeżyć. "Lęk mnie śmiertelny ogarnia i obejmuje uściskiem./Są już wagony!/A wczoraj odeszły stąd wczesnym zmierzchem./I znowu są!Znowu stoją, znów na Umschlagu są wszystkie./Widzisz ich gęby otwarte?/I puste jeszcze!/ Chcą więcej!/ Znowu są głodne, znowu się żarcie im przyda!/Stoją, czekają, by znowu paszczę wypełnić całą./Jak gdyby jeszcze nie miały nigdy w swym pysku Żyda./Miały już, ale cóż z tego?/Ciągle im mało, za mało!/Chcą więcej, stoją czekają, jak rzędy nakrytych stołów./Czekają na jadło, na Żydów./Dawać ich więcej, niech giną!/I znów powróciły wagony" - pisał Icchak Kacenelson (1886-1944) w poemacie "Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie". Dzień po rozpoczęciu wielkiej akcji deportacyjnej przewodniczący Rady Żydowskiej Adam Czerniaków popełnił samobójstwo. „Żądają ode mnie, bym własnymi rękami zabijał dzieci mego narodu. Nie pozostaje mi nic innego, jak umrzeć” - pisał w liście pożegnalnym. W kolejnych dniach Niemcy wysiedlali z getta w Warszawie do blisko 10 tys. osób dziennie. Pod koniec lipca na ulicach getta pojawiły się niemieckie plakaty zachęcające Żydów do dobrowolnego stawienia się na Umschlagplatz. W zamian oferowano trzy kilogramy chleba i kilogram marmolady. 5 sierpnia 1942 r. na Umschlagplatz trafili wraz z grupą dzieci z Domu Sierot Janusz Korczak (wł. Henryk Goldszmit) oraz jego współpracowniczka Stefania Wilczyńska. Pedagog i wychowawca nie opuścił swoich podopiecznych i zginął w obozie zagłady w Treblince. Uciekinier z niemieckiego obozu zagłady w Treblince Dawid Nowodworski powrócił do getta i potwierdził członkom konspiracyjnej organizacji społecznej Oneg Szabat, że odbywa się tam masowa eksterminacja społeczności żydowskiej. Pod koniec sierpnia wywożono także Zydów z gett z okolic Warszawy, Mińska Mazowieckiego, Otwocka i Falenicy. Niemcy zmniejszyli obszar dzielnicy żydowskiej, tworząc tzw. małe getto. „Obok tragedii przeżywanej przez społeczeństwo polskie, dziesiątkowane przez wroga, trwa na naszych ziemiach od roku blisko potworna planowa rzeź Żydów. Masowy ten mord nie znajduje przykładu w dziejach świata, bledną przy nim wszelkie znane z historii okrucieństwa. Nie mogąc czynnie temu przeciwdziałać, Kierownictwo Walki Cywilnej w imieniu całego społeczeństwa polskiego protestuje przeciw zbrodni dokonywanej na Żydach. W tym proteście łączą się wszystkie polskie ugrupowania polityczne i społeczne" - czytamy w oświadczeniu konspiracyjnego Kierownictwa Walki Cywilnej, komórki podległej Delegaturze Rządu na Kraj. 24 września 1942 r. gestapowiec Karl Brandt powiadomił Radę Żydowską o zakończeniu akcji wysiedleńczej w getcie warszawskim. Masowe deportacje zakończyły się trzy dni wcześniej. W trakcie największej deportacji (niem. Grossaktion) z getta w Warszawie do obozu zagłady w Treblince wywieziono co najmniej 254 tys. Żydów. Ok. 10 tys. zostało rozstrzelanych lub zmarło. Ponad 11 tys. trafiło do niemieckich obozów pracy, w Poniatowej (SS-Arbeitslager Poniatowa) i Trawnikach. Od września 1942 r. na terenie getta w Warszawie przebywało legalnie ok. 35 tys. osób, głównie zatrudnionych w tzw. szopach. Ilość ukrywających się na terenie getta po lipcowej akcji deportacyjnej szacuje się na 25 tys. osób, a poza jego granicami - na 8-10 tys. osób. Historycy szacują, że w trakcie operacji „Reinhard” Niemcy zamordowali ok. 1,7 mln Żydów z terenu Generalnego Gubernatorstwa. Po wielkiej operacji deportacyjnej nasilił się opór społeczności żydowskiej. Powstały konspiracyjne organizacje zbrojne z Żydowską Organizacją Bojową (ŻOB) i Żydowskim Związkiem Wojskowym (ŻZW). Jedna z pierwszych akcji odbyła się w październiku 1942 r., gdy konspirator ŻOB zastrzelił komendanta Żydowskiej Służby Porządkowej, Lejkina. W kwietniu i maju 1943 r., w czasie Powstania w getcie i bezpośrednio po nim, nastąpił ostatni etap zagłady ludności żydowskiej na terenie Warszawy. W 1988 r. przy ul. Stawki odsłonięto Mur–Pomnik Umschlagplatz, symbol miejsca, z którego niemieccy okupanci wysłali na śmierć warszawskich Żydów.(PAP) Autor: Maciej Replewicz kgr/

Pobierz najpopularniejsze wektory z kategorii Niemcy na Freepik Za darmo do użytku komercyjnego Wysokiej jakości obrazy Do projektów twórczych.

Postery, plakaty, plansze Plakaty do nauki słówek niemieckich prezentujące słownictwo tematyczne oraz mapy Niemiec do domu, szkolnej klasy lub sali lekcyjnej | czytaj opis serii ... Pokazano 1-15 z 15 pozycji  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd  Szybki podgląd Postery, plakaty, plansze Plakaty, postery i plansze edukacyjne przeznaczone do nauki niemieckiego, w tym słownictwa, popularnych rzeczowników, czasowników i przymiotników, wyrażeń i struktur gramatycznych języka niemieckiego oraz służące do wykorzystania w trakcie zajęć w klasie lub nauki w domu. Nauka niemieckiego w formie wizualnej, to propozycja głównie dla dzieci i młodzieży, ale jest ona równie skuteczna w przypadku osób dorosłych. Wiszące na ścianie duże kolorowe plakaty ze słownictwem tematycznym pomagają w nauce rzeczowników, czasowników, nazw przedmiotów, kształtów, kolorów i pór roku. Naukę ułatwi samodzielne dopasowywanie i naklejanie podpisów pod poszczególnymi ilustracjami. Aktywne plakaty językowe ELI & ET TOI, to seria, która udekoruje i wzbogaci edukacyjny wystrój szkoły, klasy lub domu, dzięki czemu umożliwi poznawanie języka niemieckiego bez wysiłku.

Mecz piłkarski Polska – Niemcy (2014) Mistrzostwa Europy U-16 w Piłce Nożnej 1997. Mistrzostwa Europy U-17 w Piłce Nożnej 2009. Mistrzostwa Świata U-20 w Piłce Nożnej Kobiet 2010.

Łatwy zwrot towaru w ciągu 30 dni od zakupu bez podania przyczynyNiemcy - plakatPapier:GładkiRozmiar:40 x 50 cm Napisali o nas Wyjątkowe wydruki artystyczne Wszystkie nasze plakaty drukujemy w technologii Lucia Pro przy użyciu 12 oryginalnych atramentów pigmentowych. Dzięki kropelkom atramentu o wielkości zaledwie 4 pikolitrów (czyli 1 000 000 razy mniejszym niż kropla deszczu) nasze plakaty są najwyższej możliwej jakości. Nasze plotery najnowszej generacji zapewniają niezrównaną reprodukcję kolorów i niesamowitą trwałość, nawet ponad 100 lat. Plakaty sprzedawane bez ramki. Ramki znajdziesz tutaj Produkowane w Polsce Wyłącznie niemieckie papiery archiwalne Każdy plakat drukowany na zamówienie Szybka wysyłka w ciągu 2-3 dni Plakaty "Mapy świata" Plakat z serii “Mapy świata” przedstawia najpiękniejsze kraje świata, te które często są wybierane za cel podróży przez turystów z różnych zakątków świata. Temat przewodni czyli "Mapa" jest pokazana w sposób przewrotny, niekonwencjonalny - stanowi jedynie dopełnienie przedstawionej scenerii, a nie jej główny element. Seria ma za cel ukazanie piękna tych krajów, skupiając się w głównej mierze na naturze, nie na zabudowie miejskiej. Każdy plakat przedstawia jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów krajobrazu danego kraju. Cała seria "Mapy Świata" jest przygotowana przez młodą artystkę z Tczewa, Karolinę Wiśniewską. Plakat Mapa Niemcy Ten plakat przedstawia region szczególny, Niemcy. Plakat Niemcy ukazuje przepiękny widok na malowniczo położone jezioro Königssee, uchodzące za najpiękniejsze i najczystsze jezioro alpejskie w Niemczech, jest jedną z najpopularniejszych destynacji turystycznych w Niemczech. Jezioro jest naturalne, ukształtowało się po ustąpieniu ostatniego zlodowacenia, a ponieważ otoczone jest ze wszech stron stromymi zboczami, bywa porównywane do fiordu. Różnica poziomów od jego tafli do szczytów Watzmanna wynosi ponad 2100 m, a jego wschodnia, opadająca w stronę jeziora ściana ma 1750 m i jest jedną z najwyższych w Alpach. Na liście stu najciekawszych miejsc w tym kraju zajmuje 12 pozycję. Na panoramie widać Kościół św. Bartłomieja nad Königssee - pielgrzymkowa świątynia rzymskokatolicka zbudowana w 1134 o produkt Papiery W Poster Polytechnic używamy tylko najlepszych niemieckich papierów do druku plakatów. Gładki - matowy fotograficzny W pełni matowy papier o gramaturze 230g/m². Jest to papier fotograficzny niemieckiej produkcji, znacznie grubszy niż standardowy papier "plakatowy". Ekskluzywny z fakturą - bawełniany Tworzony w niemieckiej manufakturze Hahnemühle FineArt. Jest tworzony w 100% z bawełny. Całkowicie bezkwasowy, nie zawiera wybielaczy, gramatura to aż 310g/m². Najczęściej spotykany w galeriach sztuki oraz muzeach. Idealny na prezent lub dla entuzjastów papierów najwyższej jakości. Jego pełna nazwa to Hahnemühle William Turner.

Niemcy, zagranica. Umowa o pracę stałą. Prawa jazdy CE z kodem 95, kartę kierowcy. Sprawdź oferty zatrudnienia na stanowisko: Kierowca cysterny w Niemczech. Wynagrodzenie: 2605-2805 euro na rękę. W Berlinie mówi się o eskalacji. Kilka tygodni temu na ulicach Warszawy i innych polskich miast pojawił się wizerunek ambasadora Arndta Freytaga von Loringhovena z żądaniem zwrotu zagrabionych w czasie wojny dzieł sztuki. Kolejne edycje plakatów pokazywały już jednak niemieckich przywódców, w tym kanclerz i prezydenta. Stałym elementem stało się też logo Ministerstwa Kultury. Ale co najważniejsze: za każdym razem na plakatach umieszczono takie odwołania do historii Trzeciej Rzeszy, jak portrety Goebbelsa czy więźniów obozów koncentracyjnych. Napięcie z Berlinem Nad Szprewą to ten ostatni elementem jest uważany za obrazę. O ile podejmowane na plakatach tematy, jak status Polonii w Niemczech czy reparacje, są stałym elementem polsko-niemieckiej agendy dyplomatycznej, to porównanie przez sojuszniczy rząd Republiki Federalnej z nazistami, w historii Unii się jeszcze nie zdarzyło. Owszem, w czasie kryzysu finansowego Angela Merkel była w Grecji pokazywana w mundurze Gestapo, ale z inicjatywy prywatnych pism, nie władz. Z naszych informacji wynika, że Niemcy wielokrotnie zwracały się do polskich władz o zaprzestanie kampanii, ale bez skutku. Ponieważ w Berlinie za kilka dni ukonstytuuje się nowy rząd, nie było do tej pory oficjalnej reakcji, w tym wezwania polskiego ambasadora do niemieckiego MSZ. O plakatach wiedzą jednak najwyższe władze kraju. Będą też o nich informowani nowy kanclerz czy szefowa dyplomacji, gdy przyjadą do Warszawy. Czytaj więcej Kampania jest prowadzona, gdy premier Morawiecki objeżdża stolice Unii w poszukiwaniu wsparcia w obliczu białoruskiego i rosyjskiego zagrożenia. To stwarza wrażenie całkowitego chaosu w prowadzeniu przez Polskę polityki zagranicznej. Tym bardziej że polskie władze nie reagują też na inne nieprzychylne Berlinowi gesty, jak spalenie niemieckiej flagi w czasie Marszu Niepodległości 11 listopada. Dofinansowanie z FP Autorem plakatów jest Wojciech Korkuć. To artysta od wielu lat związany z obecną władzą. Jest autorem plakatów historycznych, ale też Marszu Niepodległości, a w przeszłości plakatów Andrzeja Dudy wykorzystywanych w kampaniach politycznych. 15 maja 2020 r. minister kultury Piotr Gliński powołał Korkucia do rady Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Na plakatach umieszczone są logo Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego, Funduszu Patriotycznego oraz patronów medialnych. Jest też adnotacja, że projekt „został dofinansowany z IDMN w ramach Funduszu Patriotycznego". Plakaty Korkucia zostały wsparte kwotą 64 160 zł. Czytaj więcej Powołanie funduszu zapowiedział w lipcu 2020 r. premier Morawiecki. Wiosną 2021 r. ruszył nabór wniosków dofinansowanych z funduszu. Fundusz funkcjonuje w ramach IDMN, państwowej instytucji kulturalnej, która została powołana 17 lutego 2020 przez ministra kultury Piotra Glińskiego. Instytut ten „dedykowany jest studiom nad dziedzictwem myśli narodowej oraz chrześcijańsko-demokratycznej" – zapowiedział wówczas Gliński. Pytania do ambasadora Korkuć nazwał swój projekt: „Proste pytania do niemieckiego urzędnika państwowego". W wypowiedzi dla portalu stwierdził, że ambasador RFN „ze względu na przeszłość jego ojca, moim zdaniem jest dobrym adresatem tego typu pytań". Na kilku wersjach plakatów, widnieją zbrodniarze wojenni III Rzeszy Hitler, Göring, Goebbels, Frank. Obok nich są też wizerunki współczesnych polityków niemieckich, kanclerz Angeli Merkel, byłego prezydenta Joachima Gaucka, ale też ofiar wojny z niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Zapytaliśmy Ministerstwo Kultury, czy i dlaczego firmuje taką kampanię. Rzeczniczka resortu Anna Bocian odpowiedziała nam, że zgodnie z regulaminem Funduszu Patriotycznego beneficjent jest zobowiązany do umieszczenia logotypu IDMN i Funduszu Patriotycznego oraz MKiDN i informacji o uzyskaniu dofinansowania. – MKiDN nie finansowało ani nie patronuje bezpośrednio temu projektowi – dodała. Prof. Jan Żaryn, dyrektor Instytutu, doskonale zna ten projekt, ale nie na tyle szczegóły wniosku dofinansowania, aby stwierdzić, jakie postaci miały być umieszczone na plakatach Korkucia. – Na pewno adresatem miał być ambasador Niemiec. Ja jako dyrektor nie kontestowałem wysokiej punktacji, jaką otrzymał ten projekt od ekspertów Funduszu Patriotycznego – tłumaczy. Mówi też, że projekt związany jest z „naszymi wieloletnimi pretensjami związanymi z nierozliczeniem się Niemiec z tragedii, która nas dotknęła, bo to przecież Niemcy są odpowiedzialni za II wojnę światową", a ich ofiarami „głównie były środowiska patriotyczne, skutki zaś są widoczne niemal w każdej rodzinie". – Być może taka forma artystyczna jest potrzebna, aby dotarła ona do ambasady Niemiec – dodaje. Żaryn liczy na to, że nie stanie się ona powodem „obrażania się". ^{Prezentacja dla klasy 6 ; Dział - Sąsiedzi Polski. Przemiany gospodarcze w Niemczech. Znam cechy położenia Niemiec. Znam cechy niemieckiego przemysłu. Opisuję zmiany jakie zaszły w przemyśle Nadrenii Północnej-Westfalii. Znam wybrane nazwy niemieckich, globalnych firm. NaCoBeZu. Sąsiedzi Polski. Niemcy.}

Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 22:44: * kuchnią niemiecką, bo będzie najciekawsze i najbardziej oryginalne. Berli wybrałby każdy. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:47 Może być wszystko ;PNp. napiszesz temat : Niemcyi stolica Berlin czy cóś i opiszesz krótko Kuchnię niemiecką napiszesz kilka potraw mozesz jedną opisać jak się robi :) i z czego słyną niemcy tak troche dłużej ale też dużymi jakimiś literami tylko nie przesadzaj życze 6 :P :* Gw!azdka odpowiedział(a) o 19:41 Taa, wszystko chyba najlepiej ^^ Uważasz, że ktoś się myli? lub

Rękojmia (Gewährleistung), zwana również odpowiedzialnością od wad fizycznych (Sachmängelhaftung), jest ustalona przez prawo. Gdy produkt okaże się wadliwy, sprzedawca jest zobowiązany do usunięcia wady lub wymiany produktu na nowy. Gdy ten krok z jakiegoś powodu nie może dojść do skutku, klient ma prawo do odstąpienia od umowy

"Polska pamięta o Zagładzie. Warszawa pamięta o Holokauście" - podkreśliła w piątek przed Murem–Pomnikiem Umschlagplatz przy ul. Stawki dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego (ŻIH) im. Emanuela Ringelbluma Monika uwagę, że 11. Marsz Pamięci poświęcony jest "pamięci przesiedleńców, uchodźców - tych Żydów, których zmuszono do opuszczenia rodzinnych miejscowości i przymusowego osiedlenia się w dzielnicy zamkniętej". "To oni byli najsłabsi, stracili dorobek pokoleń. W getcie musieli mieszkać w zbiorowych punktach dla uchodźców. Pierwsi padli ofiara głodu i chorób" - powiedziała. "W pierwszej kolejności zostali też zagnani na plac przeładunkowy, tzw. Umschlagplatz i przymusowo, w nieludzkich warunkach wywiezieni do obozu śmierci w Treblince" - wyjaśniła. "Dziękujemy, że zechcieli państwo spędzić z nami ten czas i wspomnieć zamordowany naród żydowski, naszych współobywateli i Żydów deportowanych do getta warszawskiego przez niemieckich okupantów z innych krajów" - powiedziała dyrektorka ŻIH. Przypomniała, że w "niemieckiej akcji likwidacyjnej Warszawa straciła jedną trzecią swoich mieszkańców". "Ocenia się, że blisko 300 tys. Żydów mieszkających w warszawskim getcie zostało zamordowanych w obozach śmierci, zwłaszcza w Treblince, przez niemieckich nazistów w latach 1942-1943" - mówiła. "W dużej mierze nie wiemy, jak się nazywali, dlatego niesiemy wstążki pamięci z wypisanymi - symbolicznie przywracając ich pamięci żywych" - wyjaśniła. "Myślmy o nich i módlmy się, medytujmy, wspominajmy" - zaapelowała Monika Krawczyk. "Jak co roku, o tej porze, jestem w tym miejscu. Chcę w ten sposób uczcić pamięć tych, co zginęli poprzez wywiezienie do obozu śmierci w Treblince" - powiedziała ocalona z Zagłady, członkini Stowarzyszenia "Dzieci Holokaustu" Aleksandra Kaniuka. Opisała losy swojej i swojej rodziny od wybuchu II wojny światowej po powrót do Warszawy w 1949 r. "Jak teraz słyszę słowo wojna to wracają wspomnienia. Bardzo przykre dla dzieci i dorosłych. Dla mnie to koniec istnienia" - wyjaśniła. "Nie jestem w stanie wymazać tego słowa z pamięci, a minęło tyle lat. Oby nikt z nas nie otarł się o to słowo" - powiedziała. Przed wyruszeniem marszu przed Murem–Pomnikiem Umschlagplatz modlitwę odmówił naczelny Rabin Polski Michael Schudrich. Uczestnicy 11. Marszu Pamięci przeszli trasą od Muru-Pomnika Umschlagplatz, ulicą Stawki i ulicą Andersa, wzdłuż ogrodzenia Ogrodu Krasińskich, na miejsce, gdzie eksponowana jest plenerowa wystawa "Przesiedleni. Czternaście historii z warszawskiego getta". Na zakończenie Marszu Pamięci odbyła się premiera muzycznej instalacji Michała Pepola "Stoimy pod murami getta z opuszczonymi ramionami" i minirecital Sławy Przybylskiej. Honorowym Patronatem obchody 80. rocznicy Holokaustu Żydów w niemieckiej akcji "Reinhardt" objął prezydent RP Andrzej Duda. 11. Marsz Pamięci został też objęty honorowym patronatem przez prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego. 22 lipca 1942 r. na ulicach getta warszawskiego zawieszono plakaty z obwieszczeniem informującym o decyzji władz niemieckich, dotyczącej przesiedlenia na Wschód wszystkich Żydów zamieszkałych w Warszawie z wyjątkiem pracowników Rady Żydowskiej, funkcjonariuszy Żydowskiej Służby Porządkowej i personelu szpitali. Każdy z deportowanych mógł zabrać z sobą do 15 kg bagażu i zapas żywności na trzy dni. Zatrzymanych zgromadzono na tzw. Umschlagplatz - bocznicy kolejowej przedwojennych składów Miejskich Zakładów Zaopatrywania Warszawy przy ul. Stawki 4, blisko Dworca Gdańskiego. Nadzorowali ich uzbrojeni w broń maszynową Niemcy z oddziałów SS oraz funkcjonariusze Schutzpolizei. Tego dnia 6205 Żydów z Warszawy trafiło do miejsc zagłady. Według dokumentów Generaldirektion der Ostbahn (niemieckich kolei na wschodzie) pociągi towarowe z deportowanymi kursowały z Warszawy przez Tłuszcz i Małkinię - do Treblinki. Żydów z getta wywożono krytymi, dwuosiowymi wagonami towarowymi, które zwykle służyły do przewozu bydła (tzw. wagony bydlęce). W każdym na powierzchni nieprzekraczającej 30 m kw. stłoczono po 100 osób. We wnętrzu brakowało powietrza, okienka były zakratowane. Podróż w nieludzkich warunkach trwała ok. 4 godzin. Nie wszystkim było dane ją przeżyć. Dzień po rozpoczęciu wielkiej akcji deportacyjnej przewodniczący Rady Żydowskiej Adam Czerniaków popełnił samobójstwo. "Żądają ode mnie, bym własnymi rękami zabijał dzieci mego narodu. Nie pozostaje mi nic innego, jak umrzeć" - pisał w liście pożegnalnym. W kolejnych dniach Niemcy wysiedlali z getta w Warszawie do blisko 10 tys. osób dziennie. Pod koniec lipca na ulicach getta pojawiły się niemieckie plakaty zachęcające Żydów do dobrowolnego stawienia się na Umschlagplatz. W zamian oferowano trzy kilogramy chleba i kilogram marmolady. 5 sierpnia 1942 r. na Umschlagplatz trafili wraz z grupą dzieci z Domu Sierot Janusz Korczak (wł. Henryk Goldszmit) oraz jego współpracowniczka Stefania Wilczyńska. Pedagog i wychowawca nie opuścił swoich podopiecznych i zginął w obozie zagłady w Treblince. Pod koniec sierpnia wywożono także Żydów z gett z okolic Warszawy, Mińska Mazowieckiego, Otwocka i Falenicy. Niemcy zmniejszyli obszar dzielnicy żydowskiej, tworząc tzw. małe getto. 24 września 1942 r. gestapowiec Karl Brandt powiadomił Radę Żydowską o zakończeniu akcji wysiedleńczej w getcie warszawskim. Masowe deportacje zakończyły się trzy dni wcześniej. "W przeprowadzeniu wywózek latem 1942 ważną i negatywną rolę odegrała Żydowska Służba Porządkowa pod operacyjnym dowództwem Jakuba Lejkina, która jako bezpośredni wykonawca niemieckich poleceń stała się obiektem powszechnej nienawiści w getcie. Ostatecznie większość żydowskich policjantów podzieliła los pozostałych mieszkańców getta" - czytamy na stronie Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. W trakcie największej deportacji (niem. Grossaktion) z getta w Warszawie do obozu zagłady w Treblince wywieziono co najmniej 254 tys. Żydów. Ok. 10 tys. zostało rozstrzelanych lub zmarło. Ponad 11 tys. trafiło do niemieckich obozów pracy, w Poniatowej (SS-Arbeitslager Poniatowa) i Trawnikach. Od września 1942 r. na terenie getta w Warszawie przebywało legalnie ok. 35 tys. osób, głównie zatrudnionych w tzw. szopach. Liczbę ukrywających się na terenie getta po lipcowej akcji deportacyjnej szacuje się na 25 tys. osób, a poza jego granicami - na 8-10 tys. osób. Historycy szacują, że w trakcie operacji "Reinhardt" Niemcy zamordowali ok. 1,7 mln Żydów z terenu Generalnego Gubernatorstwa. W 1988 r. przy ul. Stawki odsłonięto Mur–Pomnik Umschlagplatz, symbol miejsca, z którego niemieccy okupanci wysłali na śmierć warszawskich Żydów.(PAP) autor: Grzegorz Janikowski gn/ ^{Garść ciekawostek o Niemczech. Niemcy są bardzo podobne do innych europejskich krajów. Mimo powściągliwości i dobrej organizacji wciąż pełno tam absurdów i zaskakujących rozwiązań wielu problemów. Co ciekawego warto wiedzieć o kraju naszych zachodnich sąsiadów? Oto kilka ciekawostek, o których mogliście nie mieć pojęcia!} Na ulicach Warszawy pojawiły się kontrowersyjne plakaty witające nowego ambasadora Niemiec w Polsce i wzywające do zapłaty reparacji wojennych. W sieci ich zdjęcia opublikował niemiecki dziennikarz Philipp Fritz. Głos na Twitterze zabrał też autor plakatów Wojciech Korkuć, który zaczął obrażać Fritza niewybrednymi komentarzami. 15 września Arndt Freytag von Loringhoven, nowy ambasador Niemiec w Polsce oficjalnie zaczął pełnić swoją dyplomatyczną misję w Warszawie. Na zgodę polskich władz na przyjazd do Polski Freytag von Loringhoven czekał kilka miesięcy. Dziś ambasador udzielił pierwszego wywiadu po objęciu dyplomatycznej placówki. Czytaj też:Ambasador Niemiec w Polsce: Ojciec był przekonany, że Hitler uzna go za dezertera Z okazji przyjazdu ambasadora Niemiec do Polski na ulicach Warszawy po raz kolejny pojawiły się kontrowersyjne plakaty wzywające do wypłacania przez Niemcy reparacji wojennych. Na plakatach widoczni są niemieccy żołnierze na tle płonącej stolicy, a wokół umieszczone są hasła „Witamy nowego ambasadora Niemiec w Warszawie. Niemcy zamordowali miliony Polaków i zniszczyli Polskę. Niemcy musicie za to zapłacić”. Na innym plakacie jest skierowany do kanclerz Angeli Merkel napis „Zapłać za zniszczenie Warszawy”, a nad nim uformowany w kształt znaku z bramy wejściowej Auschwitz napis „Reparationen machen frei”. twittertwitter Zdjęcia plakatów zamieścił na Twitterze niemiecki dziennikarz Philipp Fritz, nie kryjąc swojego oburzenia. Fritz zwrócił też uwagę, że plakaty wiszą tuż obok plakatów zapraszających na... imprezę z okazji Oktoberfest. Autorem plakatów jest Wojciech Korkuć, a jedną z organizacji stojących za ich powstaniem jest Fundacja Reduta Dobrego Imienia. Tego typu plakaty są regularnie rozlepiane w Warszawie od paru lat. Autor plakatów atakuje niemieckiego dziennikarza Wojciech Korkuć, autor kontrowersyjnych plakatów ostro promuje je na swoim Twitterze i w pogardliwych słowach powtarza tezy zawarte na samych plakatach. „Od szkopów trzeba się domagać sprawiedliwości... aż do skutku!!!” – pisze. twitter Korkuć został też zablokowany na Twitterze przez Fritza, na co odpowiedział serią wpisów: „Jestem w stanie sobie wyobrazić, że w 1940 za ten plakat przez donos Philippa Fritza już bym był w transporcie do Auschwitz. Fritz to zawsze Fryc”..., czy „Dziś mnie tylko zablokował....ale w 1940 posłał by mnie do gazu... ta sama niemiecka brunatna krew!”. twitter Zamieścił też zdjęcie zerwanego plakatu z podpisem „warszawskim volksdeutschom plakaty już przeszkadzają... Nazi raus!”. twitterCzytaj też:Zakrzówek pozywa Barta Staszewskiego za tabliczkę „strefa wolna od LGBT”. Aktywista odpowiada cSw4FV.